โรควิตกกังวลไปทั่ว (Generalized Anxiety Disorder)

โรควิตกกังวลไปทั่ว เป็นภาวะทางจิตใจที่มีความวิตกกังวล หรือเครียดในหลายสถานการณ์และกิจกรรมในชีวิตประจำวัน เช่น เรื่องการงาน ครอบครัว หรือสุขภาพ ผู้ป่วยอาจวิตกกังวลเกี่ยวกับสิ่งเล็กน้อยในชีวิต ซึ่งส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตประจำวัน และอาจเกิดขึ้นเป็นระยะเวลานาน โดยทั่วไปผู้ป่วยจะรู้สึกวิตกกังวลอย่างต่อเนื่องเกินกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง
 
โรควิตกกังวลไปทั่ว มีอาการอย่างไร ?
มีความรู้สึกวิตกกังวลเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันทั่วไปหลายเรื่อง เช่น ปัญหาสุขภาพ การเรียน
การงาน การเข้าสังคม ชีวิตสมรสและครอบครัว ซึ่งความกังวลเหล่านั้นมีมากจนเกินเหตุ และเป็นมานานอย่างน้อย 6 เดือน แล้วรู้สึกว่าควบคุมความกังวลนั้นได้ลำบาก ส่งผลรบกวนสมาธิในการทำงาน และก่อให้เกิดเป็นปัญหาด้านความสัมพันธ์กับผู้อื่น ร่วมกับอาการดังต่อไปนี้ 3 อาการขึ้นไป

• 
  กระสับกระส่าย ตื่นเต้น กระวนกระวายใจ
  2. อ่อนล้า เพลีย เหนื่อยง่าย
  3. ใจลอย ขาดสมาธิ
  4. หงุดหงิดง่าย กลัว ไม่สบายใจ
  5. ปวดตึงกล้ามเนื้อ มือเท้าเย็น เหงื่อออกง่าย
  6. มีปัญหาการนอน นอนไม่หลับ หลับ ๆ ตื่น ๆ
   
  โรควิตกกังวลไปทั่ว สาเหตุเกิดจากอะไร ?
  1.     ปัจจัยทางชีวภาพ อาจเกิดจากการเปลี่ยนแปลงของสารเคมีในสมอง ซึ่งส่งผลต่ออารมณ์ ความรู้สึก
  รวมถึง อาจเกิดจากการถ่ายทอดทางพันธุกรรม โดยบุคคลที่มีสมาชิกในครอบครัวมีประวัติเป็นโรควิตกกังวลมาก่อน ก็จะมีแนวโน้มเป็นได้มากกว่าคนทั่วไป
  2.     ปัจจัยทางจิตสังคม อาจเกิดจากบุคลิกภาพ ลักษณะนิสัย การอยู่ในสภาพแวดล้อมและสถานการณ์ที่ตึงเครียดเป็นเวลานาน เช่น การเจ็บป่วยในระยะยาว ได้รับบาดเจ็บหรือประสบกับเหตุการณ์ต่าง ๆ ความรุนแรงในครอบครัว ถูกล่วงละเมิด ถูกกลั่นแกล้ง หรือไม่ได้รับการยอมรับจากสังคม เป็นต้น
  

  3.     พฤติกรรมในชีวิตประจำวัน เช่น การบริโภคเครื่องดื่มคาเฟอีน การสูบบุหรี่ การดื่มแอลกอฮอล์ การใช้สารเสพติด เป็นต้น

  โรควิตกกังวลไปทั่ว มีแนวทางการรักษาอย่างไร ?
  1.     การบำบัดจิตใจด้วยการทำจิตบำบัด
  การบำบัดความคิดและพฤติกรรม (Cognitive Behavioral Therapy - CBT) ช่วยให้ผู้ป่วยสามารถทำความเข้าใจและเปลี่ยนแปลงความคิดเชิงลบ มีการปรับพฤติกรรมในแง่ลบของผู้ป่วยให้สอดคล้องกับความเป็นจริง และมีทักษะในการจัดการอารมณ์และทักษะในการแก้ปัญหาที่ดียิ่งขึ้น
  2.     การใช้ยาทางจิตเวช โดยใช้ยาในกลุ่มคลายกังวล และยาในกลุ่มต้านซึมเศร้า เพื่อปรับความสมดุลของสารเคมีในสมองได้
  3.     การปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตและหมั่นดูแลตัวเอง โดยการนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ การรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพ และการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ช่วยปรับอารมณ์ให้ดียิ่งขึ้นได้
  4.     การทำสมาธิและการฝึกสติจะช่วยให้เราอยู่กับปัจจุบัน ช่วยลดความคิดกังวลเกี่ยวกับอนาคตให้เรามีสติรู้เท่าทันความคิดและอารมณ์ของตัวเอง รวมถึง การฝึกหายใจเข้า-ออกอย่างถูกวิธี ก็เป็นเทคนิคที่ง่ายและมีประสิทธิภาพในการลดความกังวล เพราะจะช่วยลดการทำงานของระบบประสาทซิมพาเทติก ซึ่งเป็นส่วนที่ควบคุมการตอบสนองต่อความเครียด
  5.     การฝึกจัดลำดับความสำคัญของเรื่องต่าง ๆ ในชีวิต เขียนบันทึกประจำวันเกี่ยวกับความรู้สึกและชีวิตส่วนตัว เพื่อเฝ้าสังเกตพฤติกรรมและความคิดของตัวเองอยู่เสมอ
  6.     การสนับสนุนจากครอบครัว เพื่อนสนิทหรือคนใกล้ชิด ส่งเสริมการสื่อสารที่ดีภายในครอบครัว เพื่อไม่ให้เกิดความรู้สึกว่าตนเองโดดเดี่ยว และพร้อมเผชิญหน้าและจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นมาได้อย่างมีประสิทธิภาพ